Фэйсбүүкээр хэсч яваад нэгэн найрагч залуугийн шүлгүүдийг уншлаа. Таалагдав. Дараа шууд блогоосоо уншиж байвал амар гээд энд тэрлэлээ.

                                 Нүв нүцгэн хорвоод нүв нүцгэн төрчөөд
                                 Нүв нүцгэн зочилж, нүв нүцгэн буцчихаад
                                 Нүдэнд харагдсан бүхнээ минийх хэмээн өмчирхөж
                                 Нүцгэн хүсэлдээ тарчилдаг нь бид биш гэж үү
                                 Зуур зуурын орчлонд зугаа төдий буудаллачихаад
                                 Зуун зууны туршид амьдрах юм шиг будилчихаад
                                 Үхэл дайрахад дагжин чичирч үмх амь гуйдаг
                                 Үнэндээ хөөрхий амьтад бид биш гэж үү

                                 Талд ургах цэцэгс шиг дэлгэрч
                                 Тэнгист цутгах мөрөн шиг мэлтэрч
                                 Тэнгэрт улайсах наран шиг гийх
                                 Тэргэл саран ододтой бүжих шиг

                                 Амьдралын сайхныг амтлах
                                 Атгахан ухамсар минь хайчив
                                 Тэр зөвхөн дууны үгэн дээр цуурайтаж
                                 Түүхийн хуудсанд сийлэгдэн

                                 Түмэн үеийн туршид амны ушлага болон
                                 Түүхий хоол шиг хаягдах түмний булай болчихож
                                 Төрийн толгой тааран шуудайгаар солигдож
                                 Төмрийн зэв амьны дайдад хүрчихэж...

                                 Нөхдийн араншин нохдын авирт шүлэнгэтэн
                                 Нөхрийн явдал хормойн донг шүтнэ
                                 Ноорхой тавилангаа зүхэн суухдаа
                                 Нөмгөн шуналдаа хөтлөгдөн эхийгээ ч бас хөөнөнө

                                 Ээ бурхан минь гэж халаглах
                                 Эмэг хөшидийн харуусал зүрх дэлсэн хангинана
                                 Ирэгнээс бус эхээсээ л унасан юмсан
                                 Ийм их мунхралын эцсийн зураас хаана тасрах бол...

                                 Тэр зураасыг тэнэгдээ бид таталсан уу
                                 Тэр харин өөрөө өөрийгөө зурсан уу
                                 Эл үнэний тухай шөнийн нойроо хугаслан
                                 Энэхэн мөртөө урсгах найрагчийн үзэг хурдлана...

                                 Ертөнцийн зовлон бүгдээр миний л дотор буцлах
                                 Ерөндөг болсон хариу миний л дотор булиглах
                                 Энэ бүхний эцэст өөрийн мөрийг ариусганам
                                 Энэ л тус минь харин ертөнцийн чанадад аялнам...



                                          Баярлалаа гэдэг үгийг бадагхан шүлгэндээ хэлье
                                          Бараан амьдралын дундаас намайг чи сэрээсэн
                                          Балчиг намаг дотроос намайг чи амилуулсан
                                          Баяртай гэдэг үгийг ч хэн бүхэнд хэлье

                                          Хөвөн үүлсийг сүлбэж хөх огторгуйд дүүлээд
                                          Хоосон чанарт мэхийж хотол олонд хувилаад
                                          Хорвоогийн үнэнд уусч үггүй шүлгээ тэрлье
                                          Ховсын мэт үзэгдлээс зүрхэн хайраа чөлөөлье...

                                          Хэзээ эргэж ирэхээ хэлж мэдэхгүй юм
                                          Хэл минь татраад үг минь цөөрөв
                                          Хэзээ эргэж харахаа хэлж чадахгүй юм
                                          Үг минь ширгээд үзэг минь амс хийв...
                               Чиний зүрхэнд зорчих тасалбар
                               Миний сүүлчийн гуниг байсан
                               Чимээгүй гуних харц чинь
                               Мянган шөнийн уйтгар байсан

                               Цээжин дээрх мэнгэ чинь
                               Бурханы унагасан нулимс байсан
                               Цэлмэг тэнгэр шиг ухамсар чинь
                               Бутарч унасан огторгуй байсан

                               Чиний туулсан амьдрал
                               Надтай учрах төөрөг байсан
                               Чичирч өнгөрүүлсэн өдөр бүхэн чинь
                               Нартыг илээх шалгуур байсан

                               Гунигийн сайханд дурлахгүйгээр
                               Амьдралын амтыг хаанаас мэдрэх
                               Гунигийн дуунд уяралгүйгээр
                               Амрагийн сайханыг юунаас мэдрэх.

                                Би - хайр хэмээх тэнгэрээс зуун зуунаар асгарах бороон дусал
                                Биеэр минь цусны өнгөтэй хайрын улаан эс урсдаг
                                Би - амьдрал хэмээх далайн мянга мянган жилийн хүчит давлагаа
                                Бундан зүрхэнд минь хуйлран эрчлэх эрх чөлөө оршдог

                                Би - домог шивнэсэн долоон галавын дууч шувуухай
                                Оршихуйг дотроо огшоосон омог төгөлдөр элин халигч
                                Би - наранд дурласан нэгэн намрын дурсамж
                                Огторгуйг өөртөө орогнуулсан омог бадрангуй дүүлэн нисэгч

                                Би - бүсгүйн сэтгэлд бүлээн хайрын булаг ундраагч
                                Бүүдгэр энэ орчлонд бүтэн жаргалын од зурагч
                                Би - бийрийн үзүүрт бодлын саран бүжиглүүлэгч
                                Би гэхдээ би биш би...

                                Би гэж нэрлэсэн ч би үгүй би
                                Цагийн илчинд хайлах цасан ширхэгт би
                                Би гэж хэлсэн ч би-д оногдохгүй би
                                Жамын салхинд хийсэх үүлэн дүрт би...

                                                  Сүүн шимээр торнин сүүдрээ шилгээж оддог
                                                  Суусар булгаар гангаравч сүнсээ хиртүүлж орхидог
                                                  Хүслээ уургалж чадалгүй шуналаа ганзгалан буцдаг
                                                  Хүний энэхэн хорвоод юуны учир мэндлэв...

                                                  Сайн муу, сайхан муухай
                                                  шүүмж
                                                  Салалт учрал, салаа зам
                                                  гутрал
                                                  Үзэл бодол, үнэн худал
                                                  цэцэрхэл
                                                  Үхэл хагацал, өвчин зовлон
                                                  үгүйрэл

                                                  Тоочсон тэд үнэхээр бодитой юм гэж үү
                                                  Төчнөөн олон шалтгаан байх ёстой гэж үү
                                                  Түймрийн улаан галаар төөнж нэг үзэвч
                                                  Тундрын их цасаар булж дахин оролдовч
                                                  Үнэхээр эд устах уу?
                                                  Үймээн самуун арилах уу?
                                                  Үгүй
                                                  Үгүй
                                                  Бас дахин
                                                  Үгүй

                                                  Хүмүүн та
                                                  Гэрлээс нүүр буруулж харанхуйн зүг тэмүүлсэн
                                                  Гэрээсээ оргон дайжиж гаднах үзэгдэлд төөрөлдсөн
                                                  Алт хэмээн андуурч хөсрийн чулууг өвөртөлсөн
                                                  Аз хэмээн эндүүрч зовлонд хөлөө дүрсэн
                                                  сэрэх цаг хэзээ вэ?
                                                  сэрхээрэх мөч хэдийд вэ?

                                                  Утгыг бас гажуулсан
                                                  Өөдгүй муйхар өмчирхөлөө ХАЙР хэмээн нэрлэсэн
                                                  Өнгөц зуурдхан хурьцлаа эрхэм ЖАРГАЛд тооцсон
                                                  Болор жүнзний боолыг РАШААН хэмээн тогтоос он
                                                  Бодлын элдэв төсөөллөө ҮНЭН гэж итгэсэн
                                                  Огиудас хүргэм шуналаа ЗОРИЛГО гэж
                                                  Ойворгон түрэмгий зангаа ЗОРИГ гэж
                                                  Үнэргүй цэцэг мэт уран үгсээ МАНЛАЙЛАЛ гэж
                  Үнснээс өөрцгүй өндөр хэдэн барилгаа ХӨГЖИЛ ... гэж л нэрийдсэн
                  мөдхөн ухаарах уу?
                  мөнхөд сүйрэх үү?

                  Сүлжсэн торондоо уягдсан
                  Шалтгааны хар үрийг өөрийн мунхагаас тариалсан
                  Шавар байшин барин хэт бөөгнөрлийг үүсгэсэн
                  Төмөр робот зохион цунамын давалгаанд цохиулсан
                  Төлөөс бүхнийг үүсгэн түүндээ хүлэгдэж унасан
                  Билгийн мэлмий нь хүслийн тоосоор хучигдсан
                  Биеийн гоёо нь нүцгэний дуулгаар хуяглагдсан
                  Бэлтэй хэдэн нөхөд нь тачаалын далайд живсэн
                  Бэнзтэй зарим нэг нь хахуулын хавханд тасчуулсан
                  тороо цаашид нэхэх үү?
                  торноосоо халин нисэх үү?

                  Үнэний утгыг сэрээцгээе
                  Хүн та уснаас ундарч, уулнаас үүсээгүй
                  Хүйгээр холбогдон хайраар өлгийдсөн ижий бурхнаас л мэндэлсэн
                  Эрдэнэт хүний төрлийг олсон
                  Эгэл биш төөргөө эргэн нэг тольдооч
                  Харааны солио чинь гажсан байж болноо
                  Хэрэв чи хэлэх хэдэн үгсийг минь хэлхэж тунгаан ухаарваас
                  Ижил олон сүргээ санан санан үүрсэх морин эрдэнэ мэт
                  Ивээл хайрын мөн чанар чамайг хүлээн дүүхэлзнэ
                  зөрүүдлэн цаашид сөнөх үү?
                  зүүдэн хоосноосоо сэрэх үү?